Praca w hotelarstwie i gastronomii w Szwajcarii: Wynagrodzenie a nieobecność w pracy

Pracujesz w hotelu lub restauracji w Szwajcarii? Z powodów niezależnych od Ciebie, nie możesz zjawić się w pracy? Sprawdź, czy należy Ci się wynagrodzenie lub świadczenie za nieobecność!

Niezawiniona nieobecność w pracy w Szwajcarii

W przypadku niezawinionej nieobecności pracownika na skutek choroby, wypadku, zwolnienia macierzyńskiego oraz powołania do służby wojskowej, masz prawo według art. 23 szwajcarskiego prawa pracy do informacji na temat wynagrodzenia i składek ubezpieczeniowych (niem. Versicherungsprämien).

W sytuacji niezawinionej nieobecności wynagrodzenie netto pracownika nie może być wyższe, niż w okresie aktywności zawodowej. Koszty wyżywienia i noclegu są wypłacane tylko w takim zakresie, w jakim zostały wykorzystane.

Jeśli pracownik nie jest w stanie wykonywać obowiązków zawodowych ze względu na niezawinione okoliczności niebędące wymienione w art. 12 szwajcarskiego prawa pracy, pracodawca jest zobowiązany do wypłacenia wynagrodzenia według artykułu 324a OR według tzw. Berner Skala.

Wskazówka: Tak zwana skala berneńska (niem. Berner Skala) kategoryzuje obowiązek wypłaty wynagrodzenia w zależności od stażu pracy.

W przypadku umów o pracę sezonową (niem. Saisonarbeitsvertrag) pracodawca jest zobowiązany do poinformowania pracownika o możliwości kontynuacji ubezpieczenia zdrowotnego i wypadkowego, jak i zakładowych świadczeń emerytalnych. 

Choroba i ciąża a wynagrodzenie za nieobecność w pracy w Szwajcarii

Pracodawca musi zawrzeć ubezpieczenie zdrowotne na rzecz pracownika, które zapewnia przez 720 z 900 następujących po sobie dni (180 dni dla emerytów AHV) 80% wynagrodzenia brutto w razie niezdolności do pracy. Przez maksymalnie 60 dni obowiązuje Aufschubszeit, czyli okres, w którym to pracodawca wypłaca 88% standardowego wynagrodzenia brutto w formie wynagrodzenia chorobowego. W przypadku ciągłej niezdolności do pracy Aufschubszeit przysługuje tylko raz. Świadczenia należą się pracownikowi jednak nawet wtedy, gdy stosunek pracy zakończy się przed powrotem do zdrowia. Pamiętaj jednak, że wszystkie indywidualne składki na ubezpieczenie, które przypadają po zakończeniu stosunku pracy, musisz opłacić ty.

Składki na ubezpieczenie zdrowotne standardowo opłacają po połowie pracodawca i pracownik. 

PAMIĘTAJ! Kasa ubezpieczeniowa nie może odmówić zawarcia umowy ze względu na Twój stan zdrowia!

Ubezpieczalnia ma jednak możliwość wykluczenia chorób, na które choruje ubezpieczony z zakresu ubezpieczenia na okres 5 lat, lecz jedynie poprzez specjalne zastrzeżenie w formie pisemnej. To samo dotyczy chorób, na które ubezpieczony chorował w przeszłości, a te mają tendencje do nawracania. O ewentualnych zastrzeżeniach oraz okresie ich obowiązywania pracownik musi zostać poinformowany na początku, oraz końcu okresu zastrzeżenia. 

Jeśli pracodawca nie zawarł odpowiedniego ubezpieczenia zdrowotnego, sam musi pokryć koszty za świadczenia. 

Urlop macierzyński

Przez 14 tygodni od dnia narodzin dziecka matka otrzymuje zasiłek macierzyński w wysokości 80% średniego wynagrodzenia brutto. Stawka ta nie może być jednak wyższa niż ustalono w ustawie Erwerbsersatzgesetz. Pracodawca ma możliwość zapewnić matce dodatkowe świadczenia.

Ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków

Pracodawca ma według szwajcarskiego prawa pracy obowiązek ubezpieczenia zatrudnionych od następstw nieszczęśliwych wypadków. Przez pierwsze dwa dni po wypadku to szef wypłaca pracownikowi 88% dotychczasowego wynagrodzenia brutto w formie wynagrodzenia chorobowego. Po tym okresie obowiązek przejmuje ubezpieczyciel. 

Pracownicy będący osobą zobowiązaną do opieki nad najbliższym (np. dziećmi, małżonkami itp.) mają prawo do otrzymywania 100% dotychczasowego wynagrodzenia brutto, zamiast pomniejszonej kwoty. Jako wypadek przy pracy (niem. Berufsunfall) związany obowiązkiem wypłaty wynagrodzenia, uznawany jest także wypadek w trakcie dojazdu do miejsca pracy. Rozstrzygająca w tym wypadku jest tzw. Berner Skala.

Wynagrodzenie, które przekracza maksymalną kwotę ustaloną według szwajcarskiego prawa pracy, musi zostać wypłacone przez pracodawcę przynajmniej przez okres ustalony według artykułu 324a OR. Rozstrzygająca w tym wypadku jest tzw. Berner Skala. 

Jeśli pracodawca nie zawrze wystarczającego ubezpieczenia, będzie musiał zmierzyć się ze skutkami zawartymi w szwajcarskiej ustawie o ubezpieczeniu od wypadków (niem.  Unfallversicherungsgesetzgebung).

Zaświadczenie lekarskie

Pracownicy są zobowiązani do przedłożenia zaświadczenia lekarskiego od czwartego dnia niezdolności do pracy. Tak zwane. Arztzeugnis zatrudniony musi dostarczyć pracodawcy w ciągu tygodnia od jego wystawienia. 

Jeśli ubezpieczyciel wymaga przedłożenia zaświadczenia lekarskiego od pierwszego dnia choroby, musisz przestrzegać tych zasad, inaczej nie będziesz mógł korzystać ze świadczeń ubezpieczyciela. 

Pracodawca ma prawo zażądać zaświadczenia lekarskiego od lekarza zaufania, zatrudnionego w kasie chorych dla sprawdzania zasadności świadczeń finansowanych przez kasę. To może zrobić jednak jedynie na własny koszt.

Zawodowy fundusz emerytalny (niem. berufliche Vorsorge)

Ubezpieczenie ustawowe (niem. obligatorische Versicherung)

W przypadku obowiązkowego ubezpieczenia to pracodawca ubezpiecza pracownika zgodnie z ustawowym obowiązkiem.

Do obliczenia granicy wynagrodzenia dla obowiązkowego ubezpieczenia (niem. obligatorische Versicherung) oraz tzw. koordinierter Lohn, czyli części wynagrodzenia, za którą trzeba opłacić składki na ubezpieczenie, należy wliczyć 13 wynagrodzenie.

Jeśli miesięczna pensja spadnie poniżej granicy wynagrodzenia wymaganej przy obowiązkowym ubezpieczeniu, pracodawca musi opłacać je do zakończenia stosunku pracy, lecz nie dłużej niż do końca roku kalendarzowego. 

Składki

Od 1 stycznia po ukończeniu 17 urodzin roku życia pracownika pobierana jest kwota minimum 1% z koordinierter Lohn. Z kolei od 1 stycznia po ukończeniu 24 roku życia pobierana jest stawka minimum 14% z koordinierter Lohn. 

Maksymalnie połowę składki pracodawca może pobrać z wynagrodzenia pracownika. 

Pracodawca ma obowiązek ubezpieczyć wszystkich wyżej wymienionych pracowników według jednolitej stawki (niem. Einheitssatz). 

Składki, które nie są pobierane na świadczenia ustawowe i wynikające z układów zbiorowych pracy, muszą zostać wykorzystane do zabezpieczenia lub poprawy przyszłych świadczeń dla pracowników ubezpieczonych w ramach programu świadczeń pracowniczych.

Nadwyżki lub udziały w zyskach muszą być również wykorzystywane do zabezpieczenia przyszłych świadczeń, lub poprawy świadczeń dla ubezpieczonych pracowników.

Wyżej wymienione składki, nadwyżki lub udziały w zyskach nie mogą być kompensowane z przyszłymi składkami, zaliczane na poczet przyszłych składek lub przydzielane pracodawcy w jakiejkolwiek formie.

Minimalne stawki świadczeń

Ubezpieczalnia jest zobowiązana do gwarantowania następujących świadczeń:

• Renta inwalidzka (niem. Invalidenrente) o wysokości 40% tzw. koordinierter Lohn,  czyli części wynagrodzenia, za którą trzeba opłacić składki na ubezpieczenie,
• Renta wdowia o wysokości 25% tzw. koordinierter Lohn,
• Tzw. Kinderrente o wysokości 10% tzw. koordinierter Lohn,
• Przedwczesne przejście na emeryturę w okresie 5 lat przed osiągnięciem ustawowego wieku emerytalnego bez skracania stopy przeliczeniowej (niem. Umwandlungssatz), jeśli pracownik bezpośrednio przed przejściem na emeryturę pracował nieprzerwanie przez minimum 5 lat w branży hotelarskiej i gastronomicznej. 

Informowanie pracowników

Pracodawca jest zobowiązany do dostarczenia pracownikowi podsumowania o najważniejszych warunkach umowy ubezpieczeniowej. Z niego musi wynikać, gdzie pracownik może otrzymać informacje o swoich prawach. Na żądanie pracodawca musi udostępnić zatrudnionemu pełny dokument. 

Pracownik zawsze może zażądać wystawienia listy ubezpieczeniowej obejmującej:

• świadczenia, 
• opłacone składki,
• obliczenie składki.

Dokument pracodawca musi wystawić w ciągu 30 dni. 

Brak lub niewystarczające ubezpieczenie

Jeśli pracodawca nie zawarł ubezpieczenia, lub jego świadczenia nie są wystarczające czy nie spełniają wymogów zawartych w umowie taryfowej, pracodawca ręczy za wymagane świadczenia. 

Źródło: L-GAV

Stan na: 25.09.2023

© Materiał chroniony prawem autorskim – wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu jest możliwe tylko za zgodą wydawcy strony.